پارسا عشق مامان و بابا

پارسای عزیزم ، به معنای واقعی کلمه ، من با تو دوباره متولد شدم. از لحظه ی به دنیا اومدنت تا حالا همش لحظه های قشنگ و زیبا تو ذهنم هست. با تو انگار دوباره از نو به دنیا اومدم . واقعا توصیف اش سخته.... خدای مهربونم خیلی خیلی ازت ممنونم که پارسا رو به ما هدیه دادی . تا حالا هر چی هم که ناراحتی و نگرانی و استرس و غم و غصه ای هم بوده ، دیگه نیست . همه چیز شیفت دیلت شده به یه نا کجا آباد. الان فقط همه چی آرومه غصه ها خوابیدن..... گفتم که حس میکنم ، هم سن پارسام ! 54 روزه ! این هم عکس خودم که در روز 22 بهمن ماه سال 62 گرفته شده و عکس گل پسرم درست در 54 روزه شدنش.       ...

اینجا داشتم با خودم بازی میکردم که یهو مامانی و بابایی ذوق کردن که آفرین پارسا سرشو بلند کرد ..... خب چیه مگه؟ این که کاری نداره واسه من . خیلی کارهای دیگه هم بلدم رو نمیکنم ! کسی درد منو نمیفهمه که .خب منم واسه خودم کلی فکر و خیال دارم دیگه . حتی تو خواب هم بهشون فکر میکنم آخییییییییییی این کت رو مامانی واسم بافته . (بین خودمون باشه ، مادرجون هم کمک اش کرده !) البته خوشگلی منه که باعث میشه کت به چشم بیاد والا   اینجا واسه اولین بار چشمم به آینه افتاد ، چیز باحالیه واقعا مامانی داشت آشپزی میکرد، منم از تو بغل بابایی داشتم دید میزدم .... ای بابا ، مامانی ج...